w

"Kolorowe Jeziorka" w Rudawach Janowickich

Celem wycieczki będą "Kolorowe Jeziorka", czyli kompleks oczek wodnych w Masywie Wielkiej Kopy. Zaopatrzeni w mapę i dobry humor wyruszamy na szlak.

Wędrówkę rozpoczynamy na stacji w Marciszowie. Po wyjściu ze stacji kierujemy się ku szosie i z nią w lewo. Po drodze mijamy kilka sklepów, ostatnich na trasie, w których możemy uzupełnić zapasy na piknik. Po chwili dochodzimy do skrzyżowania. My tutaj w lewo, pod wiadukt kolejowy. Od początku trasy towarzyszy nam szlak zielony, więc kierujemy się jego znakami. Mijając pojedyncze, rozrzucone domostwa docieramy do Wieściszowic. Na pierwszym skrzyżowaniu w lewo, później w prawo, i w końcu w lewo by wyjść na kamienistą drogę, która doprowadzi nas do jeziorek.

Purpurowe

Mijamy ozdobną bramę, która informuje nas, że wkraczamy do Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Po prawej mijamy obszerny parking (możemy dotrzeć tutaj także samochodem). Po chwili dostrzeżemy po lewej potężne wyrobisko, na dnie którego znajduje się pierwsza z dzisiejszych atrakcji - Purpurowe Jeziorko. Powstało ono w miejscu dawnej kopalni łupków pirytonośnych "Nadzieja", założonej w 1785 r. Pierwsza, dolna cześć wyrobiska to labirynt suchych wąwozów i zakamarków o stromych ścianach pozbawionych roślinności. Powyżej znajduje się większa część odkrywki, której dno wypełnia jeziorko. Piryt zawarty w skałach daje mu jego niesamowite zabarwienie. Rdzawo-czerwone p rzy brzegach, zaś purpurowe tam, gdzie woda jest głębsza. Sprawia to niesamowite wrażenie.


Purpurowe Jeziorko

Nigdzie indziej woda nie ma takiej barwy. Kto nie był na miejscu nie jest w stanie wyobrazić sobie tego zdumiewającego cudu przyrody. (Z barwą jeziorka wiąże się pewna anegdota: wywołując zdjęcia z pobytu nad jeziorkami nie otrzymałem odbitek z Purpurowego, kiedy spytałem dlaczego, usłyszałem: "negatyw jest częściowo uszkodzony, na kilku zdjęciach ma pan jakieś rudo-czerwone plamy". No tak, niektórzy, muszą zobaczyć, aby uwierzyć.) W pobliżu jeziorka znajduje się turystyczna wiata ze stołem i ławami, gdzie możemy chwilę odpocząć.

Błękitne

Kontynuując wędrówkę w górę, zgodnie z zielonym szlakiem, dotrzemy do Błękitnego Jeziorka. Znajduje się w ono w mniejszym niż Jeziorko Purpurowe wyrobisku. Po wyczerpaniu się złóż pirytu w kopalni "Nadzieja" powstała w 1793 r. powyżej starej nowa odkrywka. Nadano jej nazwę "Nowe Szczęście". Po zamknięciu kopalni w yrobisko wypełniło się wodą, która przybrała intensywnie błękitny kolor. Jeziorko jest czasami nazywane Turkusowym. Spowodowane jest to sporem nad określeniem jego barwy. Okazuje się jednak, że jeziorko przybiera określony kolor, w zależności od pory roku (ściślej: od temperatury wody) - wiosną jest intensywnie niebieskie, latem zaś turkusowe.


Błękitne Jeziorko

O ile nie polecałbym kąpieli w Jeziorku Purpurowym, to Jeziorko Błękitne jest ze wszech miar godne polecenia. No, może tylko temperatura jego wody zniechęci niektórych. Obok jeziorka znajduje się obszerna polana, na której możemy rozłożyć się na dłuższy czas. Jeżeli planujemy powrót już z tego miejsca to jesteśmy właśnie w połowie drogi. Powrót zajmie nam tyle samo czasu, co dojście tutaj. Możemy także kontynuować wędrówkę w górę.

Zielone

Obchodząc jeziorko Błękitne wspinamy się na stoki Wielkiej Kopy. Przy uważnej wędrówce dostrzeżemy po prawej stronie niewielkie wyrobisko. Zarosło ono już krzakami, drzewami i nie jest zbyt czytelne. Jest to pozostałość kopalni "Gustaw", która powstała w 1796 r. po wyczerpaniu złóż w "Nowym Szczęściu" (obecnie Błękitne Jeziorko). Kopalnia ta w zasadzie nie funkcjonowała, gdyż nie znaleziono tutaj odpowiednio bogatych złóż pirytu i zrezygnowano z eksploatacji. Tym samym ostatecznie zakończono wszelkie prace górnicze w Masywie Wielkiej Kopy. Zielone jeziorko, a właściwie "Zielony Stawek", jest niewielkim, okresowym oczkiem wodnym. Niestety rzadko można zastać w nim wodę, jedynie po dużych opadach lub porą jesienną. Wędrując dalej zielonym szlakiem dochodzimy do skrzyżowania dróg leśnych. Z lewej dochodzi szlak żółty. Razem wyprowadzają na szczyt Wielkiej Kopy (871 m n.p.m.). Na szczytowej polanie znajdują się niewielkie skałki, które są doskonałym punktem widokowym na wschodnią część Karkonoszy. Schodzimy w dół do rozstaja dróg, skręcamy w prawo z szlakiem żółtym, który sprowadza nas na Przełęcz Rędzińską (723 m n.p.m.), a dalej do asfaltowej drogi. Drogą tą kierujemy się prawo, aby powrócić do Wieściszowic.